Ταξίδια ζωής και όλα είναι δρόμος. Οι φίλοι μου τολμούν. Κοντά ένα μήνα η Βιβή Συργκάνη, ο Ανδρέας Ρουμελιώτης από το enallaktikos.gr και η παρέα τους στην ζούγκλα. Βιετνάμ – Καμπότζη – Λάος. Ethical travel προορισμοί σε διαδρομές που τα έχουν όλα, και φυσικά και απρόοπτα.
Και όχι όποια και όποια η παρέα τους. Τα διαπιστευτήρια της από τον Ανδρέα Ρουμελιώτη:
«Η βασική ομάδα της αποστολής είναι συμπαγής, «κομάντο αυτοκτονίας», οι οποίοι τα πιο λάιτ ταξίδια που έχουν κάνει είναι στο Ιράκ, στη Βαγδάτη και τη Μοσούλη (όπου σκάγαν οι βόμβες δίπλα τους), στη ζούγκλα του Αμαζονίου και των Παπούα. Καταλαβαίνετε…»
Ένα ταξίδι μνήμης, ένα οδοιπορικό σε μνημεία. Πόλεμος και Ειρήνη του κόσμου…
Στο Βιετνάμ γράφτηκε το πιο μελανό σημείο της ιστορίας του 20ου αιώνα, ξεσηκώνοντας και εμπνέοντας ένα από τα μεγαλύτερα αντιπολεμικά κινήματα του κόσμου.
Η Καμπότζη ύστερα από δεκαετίες πολέμου, ανασυγκροτείται και ανοίγει τα σύνορά της στον κόσμο.
Αν υπάρχει χαμένος παράδεισος θα τον ξαναβρείτε στο Λάος, στην πίσω αυλή της Ινδοκίνας.
Είδαν πολλά και τράβηξαν πολλά οι φίλοι σ’ αυτό το ταξίδι!
Κι επειδή στα μεγάλα ταξίδια υπάρχουν και απρόοπτα ο οδοντίατρος Παναγιώτης Βουτυράς μέχρι και τα δόντια του Ανδρέα έφτιαξε σε συνεργατικό οδοντιατρείο στην ιστορική πόλη του Βιετνάμ Ντιέν Μπιέν Φου στα σύνορα με το Λάος. Παράπλευρες απώλειες τρεις γέφυρες που ξεκόλλησαν.
Στην γιορτή του ο Ανδρέας ψήνονταν κυριολεκτικά με 40 πυρετό, στην ζούγκλα. Αλλά τον θεράπευσε ο Σαμάνος της φυλής των Άκα, “σύζυγος της εικονιζόμενης συντρόφισσας Φουν Χι Λι”, όπως μας πληροφορεί (φωτό που επέλεξα και ως εξώφυλλο, τιμή στον Σαμάνο της φυλής Ακα, για την θεραπεία του φίλου μου).
Από τις ανταποκρίσεις του Ανδρέα και της Βιβής στις σελίδες τους στο facebook –όταν και όπου έχει internet- είναι οι φωτογραφίες, αλλά και όσα μας γράφουν για το ταξίδι τους:
“16 μέρες στην άγρια ζούγκλα της Καμπότζης και του Λάος όπου φάγαμε ό,τι αράχνη, φίδι και σκορπιό κυκλοφορεί και κοιμηθήκαμε σε καλύβες απομονωμένων φυλών, με μια τίγρη να μου γλύφει τις πατούσες”.
΄Η όπως: “Η εποχή των μουσώνων δεν τελείωσε, ρίχνει καλαπόδια στην Χο Τσι Μινχ, με τροπικό καύσωνα 42 βαθμούς και ανυπόφορη υγρασία. Ο αγώνας (μου) τώρα συνεχίζεται!”
Ηταν πριν από ένα μήνα ακριβώς που ο Ανδρέας Ρουμελιώτης μας εξηγούσε από το enallaktikos.gr με το δικό του στυλ γιατί στα βάθη της ζούγκλας και στα εξωτικά μονοπάτια της η ασφάλεια είναι μεγαλύτερη –σε σχέση με τις παγκόσμιες πολιτικοκοινωνικές συνθήκες που έγιναν αφορμή γι’ αυτό το ταξίδι.
Μέχρι να διαβάσουμε τα πάντα για την μοναδική απόδρασή τους στο enallaktikos.gr, -που θα αναδημοσιεύσει και το doreandiakopes- ας ταξιδέψουμε μαζί τους φωτογραφικά.
Απολαύστε τις στιγμές τους.
